ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΣΤΕΠΤΟΥ (1196-1228) ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΑΝΤΟΣΛΑΒ (1228-1233)
Abstract
Σέρβους και Βυζαντινούς συνδέει εξ αρχής μία μοναδική σχέση φιλίας, η οποία σε ιδιαίτερα εκτενή διαστήματα ήταν και σχέση συγγενική λόγω των δυναστικών γάμων, κυρίως την περίοδο των Νεμάνια. Ο Στέφανος Πρωτόστεπτος νυμφεύθηκε, το έτος 1190, την βυζαντινή πριγκίπισσα Ευδοκία, κόρη του αυτοκράτορα Αλέξιου Γ΄ Αγγέλου (1195-1203), γεγονός που έφερε την Ράσκα πλησιέστερα στο Βυζάντιο. Την ίδια περίοδο ο άγιος Σάββας κατορθώνει και λαμβάνει στην Νίκαια το αυτοκέφαλο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (1219). Η Βυζαντινή αυτοκρατορία την περίοδο αυτή είχε χωριστεί στα τρία: στο κράτος της Νίκαιας, της Τραπεζούντας και της Ηπείρου. Παρ’ όλα αυτά οι σχέσεις με τους Βυζαντινούς είναι καλές και αυτό είναι προς όφελος της Ράσκας - Σερβίας. Ο υιός του Στέφανου Πρωτόστεπτου, Ράντοσλαβ νυμφεύθηκε, το έτος 1219, την Άννα, κόρη του δεσπότη της Ηπείρου, Θεόδωρου Άγγελου (1215-1230). Ο γάμος αυτός φαίνεται ότι έγινε στην προσπάθειά του να ενισχυθεί πολιτικά. Αποτέλεσμα πάντως ήταν η επιγαμία αυτή να φέρει, αυτήν την φορά, πλησιέστερα το Δεσποτάτο της Ηπείρου με τη Ράσκα. Πάντως όπως και να έχει οι σχέσεις των Σέρβων με του Βυζαντινούς συνεχίζουν να είναι σε ιδιαίτερα καλό επίπεδο.
References
Πηγές
Дометијан, Животи светога Симеона и светога Саве, превео: Лазар Мирковић, Београд 1938. Теодосије, Живот светог Саве, издање: Данишић, Београд 1860.
Βοηθήματα
Αγγελόπουλος Αθ., «Σύντομος ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας», ανάτυπο από την Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια 11, Αθήνα 1967. Λόης Γεώρ. Νεκ., Ιστορία της Σερβίας. Πολιτική και Εκκλησιαστική, Εκδόσεις Έννοια, Αθήνα 2017. Λόης Γεώρ. Νεκ., Οι προκαθήμενοι της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Από τον Άγιο Σάββα Νεμάνια (1219) μέχρι σήμερα, Θεσσαλονίκη 2008. 18 Станојевић 1926, 128. 19 Благојевић 1989, 86.
120
Андрић Ал., Историја Срба, Београд 2012. Благојевић М., Србија у доба Немањића, од кнежевине до царства, 1168-1371, Београд 1989. Димитријевић С., Свети Сава као народни учитељ, Београд 1934. Ћоровић Вл., Историја Срба, Београд 2005. Јиречек Кон., Историја Срба, т. I-II., Београд 1952. Krstić N., Istorija srpskog naroda, Beograd 1862. Ласкарис М., Византиске принцезе у средњевековној србији, прилог историји византискосрпских односа од краја XII до средине XV века, Београд 1926. Лопандић Д., Стефан Првовенчани, Београд: Политика, 2008. Максимовић Љ., «Византинизми краља Стефана Радослава», Зборника радова Византолошког института XLVI, Београд 2009. Марковић М., Прво путовање светог Саве у Палестину и његов значај за српску средњовековну уметност, Београд 2009. Милошевић Д., Родослови српских династија, Београд 2006. Плећевић Д., Српски Светачник, Саборник животописа светитеља, светиња и чудотворних икона у Српској православној цркви, Београд 2008. Срећковић П. С., Историја српског народа – Време Краљевства и Царства (1159-1367), књ. ΙΙ, Београд 1888. Станојевић Ст., Историја српскога народа, треће издање, Београд 1926. Станојевић Ст., Свети Сава и независност Српске цркве, Глас, CLXI, 1934, cтр. 199. Фајфрић Ж., Краљ Стефан Првовенчани, Шид 1997. Ферјанчић Б., «Одбрана Немањиног наслеђа, – Србија постаје краљевина», Историја српскога народа, т. I, СКЗ, Београд 1981, cтр. 307. Ферјанчић Б., «Севастократори у Византији», Зборника радова Византолошког института 11, Београд 1968, стр. 169.
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
a) Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
b) Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
c) Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
