ЈЕДИНСТВО ДАРОВА И СЛУЖБИ У ЦРКВИ
Abstract
Τά δῶρα καί οἱ ὑπηρεσίες ἀποτελοῦν τό θεµέλιο τῆς ὕπαρξης τῆς Ἐκκλησίας
στήν ἱστορία, διότι ὁ Χριστός µέ τήν ἐνσάρκωσή του, λαµβάνοντας σῶµα, ἁγίασε τήν
ἀνθρώπινη φύση, καταστώντας την ἱκανή νά δεχθεῖ τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ὁ
Χριστός ἔλαβε σῶµα ὤστε οἱ πιστοί νά ἀπολάβουν τίς δωρεές τοῦ Πνεύµατος. Παρά τοῦ
ὅτι ἡ Ἐκκλησία µέσα στήν ἱστορία βρίσκεται µπροστά σέ συνεχεῖς προκλήσεις, οἱ ὁποῖες
τήν θέτουν ἔµπροσθεν τοῦ πειρασµοῦ νά δεχτεῖ «τό πνεῦµα τοῦ κόσµου τούτου» καί νά
γίνει µόνο µία εἰς τήν σειρά τῶν παγκοσµίων ὀργανώσεων, αὐτή ὅµως, καθοδηγούµενη
ἀπό τό Ἅγιο Πνεύµα κατάφερε ν’ ἀποφύγει ὅλες τίς παγίδες τῆς λανθάνουσας ταύτισης µέ
τόν κόσµο. Τόν προσδιόρισµό της ἡ Ἐκκλησία τόν πραγµατοποιεῖ κάθε φορά ποῦ ἡ
θέληση γιά ἰσχύ ὁπισθοδροµεῖ µπροστά στήν κενωτική διακονία τοῦ ἄλλου (τοῦ πλησίον).
Πρόκειται γιά αἴτηµα ποῦ τίθεται ἔµπροσθεν ὄλων, κυρίως ὅµως αὐτῶν ποῦ ἀποδέχονται
τήν εὐθύνη τῆς ὑπέρτατης (ἑπισκοπικῆς) διακονίας. Ἐφ’ὅσον ὄµως ἡ ἑνότητα τῆς
Ἐκκλησίας δέν πραγµατοποιηθεῖ ἐν τῷ ἑπισκόπῳ, τότε δύναται νά πραγµατοποιηθεῖ καί
σ’αὐτό «τό ἕσχατο καί ἑλάχιστο» µέλος της, ποῦ ἀποδέχεται µέ πραότητα ὅλες τίς δωρεές,
ἔτσι ὥστε ὅλος ὁ Χριστός νά ἐµφανίζεται ζῶν καί ἐνεργός, µέσῳ τῆς δωρεᾶς ταύτης, ἐνώ
ὁ φέρων ἀναγγέλει τήν ἀλήθεια ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ συνείδηση τῆς σπουδαιότητος κάθε µέλους τῆς Ἐκκλησίας πηγάζει ἐκ τῆς
µυστηριακῆς ἐµπειρίας τοῦ Κυρίου, καθώς Αὐτός, ὠς ὁ φορέας ὁλοκλήρου τῆς ζωῆς τῆς
Ἐκκλησίας εἶναι ἡ πηγή ὅλων τῶν δωρεῶν καί τῶν διακονιῶν στήν Ἐκκλησία. Αὐτός
εἶναι ταυτόχρονα Ἀπόστολος (Ἐβρ.Γ΄1), Προφήτης (Ματθ.ΚΓ΄8, Ἰω.ΙΓ΄13) καί
∆ιάκονος(Ρωµ.ΙΕ΄8 , Λουκ.κβ΄27, Φιλιπ. Β΄7 ). Ὅλοι ὄσοι ἔχουν κοινωνία µέ τόν Χριστό
ἀντιπροσωπεύουν τό «γένος τό ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευµα, ἔθνος ἅγιον (Α΄Πέτρου
Β΄9). Κατά τόν ἅγιο Μάξιµο, κάθε πραγµατοποιηθεῖσα καί πεπληρωθεῖσα δωρεά
ἀποτελεῖ ἕναν ἱδιόµορφο τρόπο συµµετοχῆς καί συµερισµοῦ ἐν ὅλῳ τῷ Χριστῷ,
ταυτόχρονα δε καί τρόπος ἐµφανίσεως ὁλοκλήρου τοῦ Χριστοῦ. Ἐν Ἁγίω Πνεύµατι ὅλα
τά µέλη τοῦ Σώµατος τοῦ Χριστοῦ γίνονται συγχρόνως καί κοινωνοί τῆς Θείας ζωῆς τῆς
Ἁγ. Τριάδος. Τοιουτοτρόπως ἐκπληρώνονται στή ζωή τῶν πιστῶν τά λόγια τοῦ Κυρίου:
«ἵνα πάντες ἕν ὦσιν, καθώς σύ πάτερ, ἐν ἐµοί κἀγώ ἐν σοί» (Ἰω. ΙΖ΄21). Ἐν τῇ
Εὐχαριστίᾳ, ἐν τῷ µυστηρίῳ τῆς κοινωνίας τοῦ Σώµατος καί τοῦ Αἴµατος τοῦ Χριστοῦ,
ὁλόκληρη ἡ Θεία Τριαδική Οἰκονοµία καί ἡ καθολική ζωή τοῦ Χριστοῦ γίνεται προσιτή,
ὤστε οἱ πιστοί µέ ὅλο τους τό εἶναι ,τήν ψυχή καί τό σῶµα, µέ τό νοῦ καί τίς αἰσθήσεις
τους, νά γίνονται Θεοί κατά χάριν, υἱοί Θεοῦ.
References
Gregoriou Palama, Iper ton hieros esihazonton, EPE Thesalonike, 1982, том 2 издање P. Hrestu, Sigramata Thesaloniki 1962 том 1.
Eirenaiou Lionos, Eleghos kao anatrope tes pesudonumou gnoseos, I5 PG 7 4371224
Ignatiou Antioheias, Epistolai, PG 5 643728 949968 EPE 4 Thesaloniki 1994.
Ioanou Hrisostomou Hypomnema eis ten pros Efesious epistolen PG 62 9 176
Hypomnema eis ten pros Loloseaeis epistolen PG 62 299392
Зизјулас Јован, Јединство Цркве у светој Евхаристији и у Епископу у прва три века, Нови Сад 1997.
Zimartis Philopos, Koura kao kyrsis eonorym mehri ten epohe tou Fotiou Historikodogmatike melete tou fainomenon у Kleronomia 34 AB 2002 Thesalonike 2004 125145
Loudobikos Nikolaos, He Apofatike ekloesiologia tou homousiou, Athena 2002
Подиг заједништва, Цетиње 2011.
Maximou Homologetou Peri diaforon aporion PG 91 10131418
Kefalaia diafora theologika te kao oikonomika kai peri aretes kao kakias EPE 15D Thesaloniki 1995.
Пено Здравко, Катихизис – Основи православне вере, Београд 2010.
Поповић Јустин, Житија Светих за јануар, Ваљево 1991.
Symeon Thesaolonikis, Peri ton ieron heirotonion PG 155 361469
Peri ton ieron teleton PG 155 176237
Флоровски Георгије, Тајна Педесетнице, у: „Теолошки погледи“ 1–3, Београд 2009, 129–136.
Frere W. H., Early Ordination Services, JTS 17 (1915).
Шмеман Александар, Евхаристија, Манастир Хиландар 2002.
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
a) Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
b) Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
c) Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
